என்னை அடிச்சது இந்தக் காதல்

காதலை தேடிக்கிட்டு போக முடியாது…
அது நிலைக்கணும்… அதுவா நடக்கணும்…
நம்மள போட்டு தாக்கணும்… தலைகீழ போட்டு திருப்பணும்…
எப்பவுமே கூடவே இருக்கணும்…
அதான் ட்ரூ லவ்…
அது எனக்கு நடந்தது!…

விண்ணைத்தாண்டி வருவாயா – மின்னலேயின் பின்னர் முழுக்க முழுக்க காதலை மட்டும் வைத்து கௌத்தம் மேனனால் செதுக்கப்பட்ட அழகான காதல் சிற்பம் இந்த விண்ணைத் தாண்டி வருவாயா. எந்தவிதமான அடதடி வீர வசனங்கள் இல்லாமல் யதார்தமாக காதலை மட்டும் நம்பி கதையினை மெல்ல அழகாக நேர்த்தியாக பின்னியிருக்கின்றார் கௌத்தம் மேனன். இயல்பாக ஒட்டிய ஊடல், கூடல் காட்சிகள். ஒஸ்கார் நாயகன் ஏ.ஆர். ரகுமானின் இசை இன்னும் மனதில் ஆழமாக அந்தக் காதலை இறக்கிவிட்டுச் சென்றிருக்கின்றது.

பொதுவாக நான் திரைப்பட விமர்சனங்கள் வாசிப்பதும், திரைப்பட விமர்சனம் எழுதுவதும் மிக மிக குறைவு. எனது பார்வையில் எந்தவிதமான நிறப் பிரிகையினையும் வேறுயாரும் ஏற்படுத்திவிடக்கூடாது என்கின்ற ஒரு பாதுகாப்புத் தன்மைதான். இந்தப் படம் – படம் என்பது பொருத்தமற்றது போலத்தான் தோன்றுகின்றது. கார்த்தி(சிம்பு) ஜெஸ்ஸி (த்ரிசா) இருவரது காதலையும் கௌத்தம் மேனன் தனது இயக்குனர் பார்வை என்னும் கமராவினால் அழகாகப் பதிவெடுத்துத் தந்திருக்கின்றார். அந்த அளவிற்கு யதார்த்தம் அங்கே நிறைந்திருக்கின்றது. அதைவிடவும் கார்த்தியினது கதாபாத்திரம் எனக்கென்னவோ கௌத்தம் மேனன் தனது பாத்திரத்தை பதிந்துள்ளதாகவே தோன்றுகின்றது. பல குறியீட்டு தடையங்களை படம் முழுவதும் அதற்கு சான்றாக விட்டுச்சென்றுள்ளார்.

இயல்பாக முதல் பார்வையில் தன்னை அசத்திய ஜெஸ்ஸியிடம் வாய்தவறி பிசகாக காதலை சொல்லிவிடும் கார்த்தி அடுத்த கணத்தில் வருத்தப்படுவது யதார்த்தம். பின்னர் ஜெஸ்ஸியினை கேரளாவில் சந்திக்கும் போது நிதானமா அழகாக காதலை சொல்வதும் யதார்ததம். ஆண்கள் திடீர் எனபோட்டு உடைத்துக் காதலை சொன்னாலும் பெண்கள் உள்ளுக்குள் அனலாகும் காதலைக் கொண்டிருப்பதை சில நிமிட ரயில்க் காட்சிகளில் தெளிவாக யதார்த்தமாக சொல்லியிருக்கின்றார் மேனன். யதார்த்தமான அப்பா, அம்மா, அண்ணன், தங்கச்சி. முடிவெடுக்க முடியாமல் காதலை வைத்துக் குழம்பும் ஜெஸ்ஸியின் யதார்த்தம். தன்னை விட்டு தூரமாக சென்றுவிட்டாயே ஜெஸ்ஸி என்று கார்த்தி தனது மனதுக்குள் கதறும் போது சிம்பு முத்தில் காட்டும் உணர்வுகள் அருமை. மொத்தத்தில் த்ரிசாவையும் சிம்புவையும் இன்னும் ஓர் தளத்திற்கு மாற்றிவிட்டுச் சென்றிருக்கின்றது இந்த விண்ணைத் தாண்டி வருவாயா.

குளத்தில் இறங்கினால்தான் மீன் பிடிக்கலாம் காதலைச் சொன்னால்தான் நினைத்த காதலை அடையமுடியும் என தனக்குத் தெரிந்த உதாரணத்தின் மூலம் கார்த்தி சொல்லும் போது மனதில் ஏதோ உறுத்த சில நிமிடங்கள் மொனித்து விட்டேன். காதலித்த பொண்ணுடம் நண்பியாகவும் பழகலாம் என ஜெஸ்ஸி சொல்லும் போது ஒருமுறை சிரித்தும் விட்டேன். காதலி எப்பொழுதும் காதலியே அன்று நண்பியாக முடியாது என்ற யதார்த்தை நினைத்து.

ஏ.ஆர். ரகுமானின் பாடல்களைப் பற்றி சொல்லவேதேவை இல்லை. படம் வருவதற்கு முன்னர் அனைவரது உதட்டிலும் தடம் பதித்திருந்தன அத்தனை பாடல்களும். “ஹோசானா” , “ஓ மணப்பெண்ணே”, “மன்னிப்பாயா”, “ஆரோமலெ”, பாடல்கள் மட்டுமல்ல காட்சிகளும் அற்புதம். பின்னி எடுத்திருக்கின்றார் மனோஜ் தனது கமராமூலமாக. கவிதாயினி தாமரையின் பாடல் வரிகள் அத்தனையும் காதலோடு இழையோடியிருக்கின்றன.

ஆனால் எனக்கு இதுவரை விளங்காத ஒன்று அது எப்படிதான் மேனனின் படங்களில் மட்டும் நாயகனும் நாயகியும் எப்படி இவ்வளவு அழகாகத் தெரிகின்றார்கள் என்று. எளிமையான உடைத்தெரிவுகள். கதைக்கு ஏற்றாற்போல ஒப்பனைகள். படம் முழுவதும் ஆங்கிலம் கலந்த தமிழ் இனிமையாக தொடர்கின்றது. ஆங்காங்கே சில சில இடங்களில் மட்டும் மலையாளம் தொட்டுச்செல்கின்றது. இந்த உலகத்தில எத்தனை பொண்ணுங்க இருந்தும் நான் ஏன் ஜெஸ்ஸியினைக் காதலிக்க வேண்டும் என ஒவ்வொரு முறை கார்த்தி கேட்பதும் பின்னர் சந்தர்பவசமாக ஒரு முறை ஜெஸ்ஸி கார்தியிடமே கேட்பதற்கும் விடை இந்த அழகான காதலை நாங்கள் எல்லோரும் பார்ப்பதற்குதான் என முடிவில் சொல்லாமல் சொல்லியிருக்கின்றார் கௌத்தம் மேனன். விண்ணைத்தாண்டி வருவாயா மொத்தத்தில் Beautiful.

Categories: எனது பார்வையில், பாதித்தவை

16 comments