தாய் மொழி என்றால் என்ன :: புலத்தில் மறைந்து வரும் தமிழர் தாய்மொழி!

மனிதனை ஏனைய விலங்களில் இருந்து வேறுபடுத்தி அவனுக்கேன்று தனித்துவத்தைக் கொடுப்பது அவனின் பேச்சாற்றல். இந்தப் பேச்சுத்திறமை என்பது இன்று நேற்று வந்த ஆற்றல் அல்ல. பல நீண்ட பரிணாம வளர்ச்சிப் பின்னணி இந்த பேச்சாற்றலோடு தொடர்புடைய மொழிப் பிரயோகத்திற்கு உண்டு. இவ்வாறு பல வளர்ச்சிகளைக் கடந்து இன்று தனக்கென்ற தான் பயன்படுத்தப்படும் பிரயோக நிலைகளில் தனது தனித்துவத்தைப் பேணுகின்றன ஒவ்வோர் மொழியும். ஒவ்வோர் சமூகத்திற்குமான கலாச்சார விழுமியக் கோட்பாடுகளின் கட்டமைப்பிலான ஒழுங்கமைப்புகள் மொழி என்னும் அடித்தின் மீதே கட்டியெழுப்பப்பட்டுள்ளன. சமூக் கட்டமைப்புக்களின் நிலையான உறுதித் தன்மைக்கு இந்த மொழியின் நிலைகுலையாத இருப்பும் அவசியமாகின்றது. அத்தகைய மொழியறிவிற்கு தாய்மொழி என்னும் ஒருவருடைய உணர்வுமொழிகள் இன்றியமையாததாகின்றன. இந்தப் பூமிப் பந்தில் வாழ்கின்ற ஒவ்வொரு மனிதனிற்கும் தமது உணர்வுகளை சக மனிதனோடு பதிர்ந்து கொள்வதற்கு தாய்மொழி என்ற ஒன்று இருக்கின்றது.

தாய்மொழி என்றால் என்ன? எனது தாய் தந்தையர் தமிழ் மொழியைப் பேச்சு மொழியாக் கொண்டுள்ளனர். அவர்களிம் இருந்த சிறு வயதில் நான் தமிழ்மொழியினை இயல்பாகக் கற்றதனால் நானும் தமிழ் மொழியினை பேச்சு மொழியாகப் பெற்றுள்ளேன். பெற்றோரிடம் இருந்து பிள்ளைகளுக்குக் கொடுக்கப்படும் மொழியறிவுதான் தாய் மொழி என விளக்கம் ஒன்றை எனது நண்பன் சொன்னான். அவன் சொன்னது சரியா எனக்குள் நீண்ட குழப்பம். சரி எல்லாத்துக்கும் முடிவாக விக்கிப்பீடியாவில் பார்ப்போம் எனப் பார்த்தால், அங்கே இருந்த விளக்கம் போதாததாக இருந்தது. “The language learned by children and passed from one generation to the next” என தாய் மொழி என்றால் என்னவென வரைவிலக்கணப் படுத்தப்பட்டு இருந்தது. இதனை என்னால் முழுமையாக ஏற்றுக் கொள்ள முடியாதுள்ளது.

நாம் எமது தாய் மொழியினை தாய் தந்தையிடம் இருந்துதான் பெற்றுக் கொண்டோம் என்பது யாராலும் மறுக்க முடியாது. அத்துடன் தாய்மொழியினை நாம் எனது சிறு பிராயத்தில் இருந்தே கற்கத் தொடங்கிவிட்டோம். நாம் எல்லோரும் அனேகமாகப் பேசிய முதல் வார்த்தை ”அம்மா” என்றதாகத்தான் இருக்கும். நமது விருப்பு வெறுப்புக்களை, ஆசைகளை, உணர்வுகளை வெளிப்படுத்துகின்ற ஏன் எமது மனதில் ஏதாவது யோசனை செய்கின்ற போது நாம் எமது மனதோடு கதைக்கின்ற மொழி எமது தாய்மொழி. அதாவது நாம் எமது உணர்வுகளை மனதில் தோன்றியவுடனேயே எந்தவிதமான தயக்கமும் இல்லாமல் வெளியிடுவதற்கு பயன்படுத்துகின்றோமே அதுதான் தாய்மொழி. இன்னும் அழகு தமிழில் இதனை வரைவிலக்கணப் படுத்திச் சொல்வதானால் ஒரு மனிதன் தன் சிறுபிராயத்தில் இருந்து பயின்று தன் மன உணர்வுகளை வெளியிடுவதற்கு பிரயோகிக்கும் மொழி அவனது தாய் மொழியாகும்.

அண்மையில் புலத்தில் இருந்து இங்கே வந்திருந்த ஒரு அழகான குடும்பத்தைச் சந்தித்தேன். தாய் தகப்பன் நான்கு வயது மகள் மற்றும் முன்று வயது மகன் என எப்போதும் கலகலப்புக்குக் குறைவில்லாத குடும்பம். அந்த தாய் தகப்பனின் தாய்மொழி தமிழ். இன்னும் சொல்லப்போனால் அவர்கள் எனது அண்ணனும் அண்ணியும் போன்றவர்கள். அவர்களின் அந்த சின்ன குழந்தைகள் என்னோடு கதைக்கும் போது ஆங்கிலத்தில் தான் கதைத்தார்கள். சரி நானும் எனக்குத் தெரிந்த கொஞ்ச ஆங்கில அறிவைப் பயன்படுத்தி சமாளித்துக் கொண்டேன். சிறிது நேரத்தில் தமிழில் கதைக்கத் தொடங்கினேன். நன்றாகவே பதிலுக்கு கதைத்தார்கள். இந்தச் சின்ன வயதில் இரண்டு மொழிகளிலும் பரீட்சயமாகி இருக்கின்றார்களே என அவர்களை நினைத்துப் பெருமையாக நோக்கினேன். ஆனாலும் சிறிது நேரம் அவர்களுடன் கதைத்துக் கொண்டு இருக்கும் போது ஒன்னை அவதானித்தேன். அதாவது அவர்கள் தமிழில் கதைப்பதற்காக வார்த்தைகளைத் தேடியெடுப்பதற்கு படும் கஸ்டத்தை. ஆனால் ஆங்கிலத்தில் மிகவும் நேர்த்தியாக பிசறின்றிக் கதைத்தார்கள். தமிழிலும் அவ்வாறுதான் ஆனால் தமிழில் கதைக்கும் போது கூடுதலான வேலையை அவர்களது மனமும் மூளையும் செய்தன. ஆனால் அவர்களது தாய் தகப்பன் வீட்டில் பயன்படுத்தும் மொழி தமிழ். பிள்ளைகளுடன் கதைக்கும் போது கதைப்பதும் தமிழ் மொழி. அப்புறம் ஏன் அந்தச் சிறுவர்கள் ஆங்கில வார்த்தைகளைத் தேடுவதற்குப் படாத கஸ்டத்தை என் தமிழ் வார்த்தைகளைத் தேடும்போது மட்டும் படுகின்றார்கள் என ஆராய்ந்தன் விளைவுதான் இந்தப் பதிவு. அவர்களின் தாய்மொழி என்பது என்ன? அந்தக் குழந்தைகள் தமது உணர்வுகளை ஆங்கிலத்தில் தான் வெளியிடுகின்றன. தமிழா ஆங்கிலமா அவர்களின் தாய்மொழி?

சற்றுக் காலச்சக்ரம் பின்னால் சுழன்றால் காரணம் வெளிவரும், அதாவது அந்தக் குழந்தைகள் வளர்ந்த சூழலில் பெரும்பாலும் ஆங்கில வாசம் வீசும் குடும்பங்கள் தான் ஏராளம். அத்துடன் அந்தக் குழந்தைகள் விளையாடும் போது வெள்ளைக்காரக் குழந்தைகளுடன் தான் பெரும்பாலான நேரத்தைக் கழித்துள்ளன. எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக வெளிநாடுகளில் தொலைக்காட்சிகளில் ஒளிபரப்பாகும் carton தொலைக்காட்சித் தொடர்களின் மிகப்பெரிய பாதிப்பு. இவையே அந்தக் குழந்தைகளின் ஆங்கிலப் புலமைக்கும் தமிழில் சின்னத் தடங்கலுக்கம் காரணம். இத்தகைய பாதிப்புக்களை நீக்க முடியுமா எனப் பார்பாதால் நிட்சயமாக முடியாது. அந்த சின்னக் குழந்தைகள் வளரும் சூழுலை மாற்றினாலே தவிர இந்தப் பாதிப்பை நீக்கமுடியாது. புலத்தில் பிறந்து அங்கேயே வளர்ந்து வரும் தமிழரின் அடுத்த தலைமுறை ஒவ்வொன்றும் இத்தகைய பாதிப்புக்களுக்கு முகம்கொடுத்துள்ளது என்பது எவராலும் மறுக்க முடியாது. தமிழ் வார்த்தைகளைக் தேர்ந்தெடுத்துக் கதைப்பதற்கு இவ்வாறு கஸ்டப்படும்போது அந்தக் குழந்தைகள் மெல்ல மெல்ல தமிழினை வெறுத்து ஒதுக்கும் நிலைக்கு தள்ளபடலாம் என்ற நிதர்சன உண்மை அந்தப் பிரச்சனைக்குப் பின்னால் மறைந்துள்ளது. தாய் தந்தையர் வீட்டில் தமிழின் பாவனையை ஊக்கப்படுத்தும் குழந்தைகளுக்கே இந்த நிலை என்றால்.. அன்றாட வாழ்க்கையில் இருந்து தமிழை ஒதுக்க முயலும் புலம்பெயர்ந்த தமிழ்க் குடும்பங்களின் எதிர்காலம் எவ்வாறு அமையப்போகின்றது? அந்தக் குடும்பங்களின் எதிர்கால சந்ததியை தமிழர் எனச் சொல்ல முடியுமா? நுனி நாக்கில் ஆங்கிலம் பேசுவதுதான் நவநாகரீகம் என்னும் மாயையில் வளர்கப்படும் குழந்தைகளின் நாளைய தலைமுறையை தமிழர் எனக் குறிப்பிடலாமா?

இந்த அபாயத்தை முன்னரே அறிந்து நான் மேலே சொன்ன அந்த அழகிய குடும்பம் தற்போது அந்தக் குழந்தைகளுக்கு சங்கீதமும் நடனமும் தமிழில் கற்பித்து அவற்றில் குழந்தைகளுக்கு நாட்டத்தை ஏற்படுத்துவதற்காகவும் தமிழ்மொழியை முறையாகக் கற்பிப்பதற்காகவும் இலங்கைக்குத் திருப்பித் தற்காலிகமாக இங்கே தங்கியுள்ளனர். இன்னும் சில வருடங்கள் இங்கேயிருந்து குழந்தைகளின் தமிழறிவிற்கும் கலையறிவிற்கும் ஒழுங்கான அடித்தளம் இடுவதே அந்தப் பெற்றோரின் நோக்கம். நிட்சமயாக அவர்கள் திரும்பும் போது அந்தக்குழந்தைகள் சிறப்பான தமிழ் அடித்தளத்தைப் பெற்றிருக்கும் என்பதில் எந்த மாற்றுக் கருத்தும் கிடையாது. இவ்வாறு எல்லாப் பெற்றோரும் தங்களின் குழந்தைகளின் எதிர்காலத்தில் சிறப்பாக நடந்துகொள்வார்களானால் புலதில் மறைந்துவரும் தமிழர் தாய்மொழியை கொஞ்சமாவது சரிவில் இருந்து காப்பாற்றலாம்.

Categories: இலங்கை, எனது பார்வையில், புலம்

9 comments