சுற்றாமல் நில்லு சூரிய காந்திப் பூவே

அதிகாலை தொடக்கம் அந்தி
மாலை வரை
அலுப்பின்றிக் களைப்பின்றி
அண்ணாந்து
வானம் பார்த்து ,
ஆதவனைத் தொடர்ந்து அடி
பற்றிச் சுழலும்
சூரிய காந்திப் பூவே – நீ
எப்போது நிற்பாய்
உன் தலை சுற்றாமல்?

சுட்டெரரிக்கும் சூரியன்
சுழலாமலும்
பூமியது சுற்றாமலும்
என்று ஆதவன் எனக்காய்
நிற்கின்றானோ
அன்றுதான் நிற்கும்
என் அடி தொடரும்
இப்பயணம்

ஏய் சூரிய காந்தியே தாமரை
உனக்கு தமக்கையா? தங்கையா?
சூரியன் அவளின்
கணவனா? காதலனா?
ஏனெனில்
எனக்கு புரியவில்லை உந்தன்
நிலை
உனக்காயினும் புரிகின்றதா
உந்தன் நிலை?

நரம்பில்லாத நாக்கால் நீ
நாலு விதமாய் பேசினாலும்
எனக்கொன்றும் கேடில்லை
வாடும் எனக்குத்தான்
வலியின் கனம் தெரியும்
மாயம் செய்யும் அவனை
மறுநாள் காணும் வரை

அவன் ஒளி என்னில் பட்டு
என் துன்பமது நீங்கினாலும்
இரவென்னும் ராட்சனின்
இரும்புப் பிடியினுள்ளே
அவன் இறுகி மறுநாள் வரை
இயம்ப வொண்ணாத் துயரம்
பட்டும்
என்னைத் தரிசிக்க எழுந்தோடி
வருகின்றானே
அது ஒன்றே போதும் என்
வாழ்வு தன்னை அவனுக்காய்
அர்ப்பணிக்க,

எனக்காய் என் நாளும் கதிரவன்
தான் வருவது போல்
உனக்காய் யார் வருவார்?
உன்னையே நீ கேட்டுப்பார்
உந்தன் திலை என்ன வென்று
அப்போது தான் புரியும்
ஏகாந்த தனிமையது
எவ்வளவு கொடுமையென்று
அப்போது தான் புரியும்
அறிவற்ற மானிடனே….

– முருகு.

Categories: படித்தவை ரசித்தவை

5 comments